تاکتیک جدید اصلاح طلبان در فرسایش نیروهای نظامی امنیتی
در هفته گذشته همزمان با سالگرد انتخابات در ایران، پس از انتشار گسترده اعلامیه های اینترنتی اصلاح طلبان و فراخوان تظاهرات، نیروهای انتظامی و امنیتی حضور بسیار گسترده ای در تهران داشتند و ویدئوهای ارسالی از ایران استقرار آنها را در تک تک نقاط حساس تهران نشان میدادند و گفته میشد بسیج هم در سطح گسترده ماموریت پیدا کرده بود (ویدئوی ضمیمه آماتور از یوتیوب تقاطع ولیعصر و انقلاب در روز ۳۰ خرداد را نشان میدهد). اما اصلاح طلبان با مشاهده جو امنیتی و با ذکر اصل "عدم خشونت" از حضور گسترده و درگیری اجتناب کردند. این در حالیست که گزارش میشود خستگی آماده باشهای متوالی (این هفته در روزهای ۲۲، ۲۵ و ۳۰ خرداد) و رودررویی با گروهی از هموطنان و بدبینی مردم نیروهای انتظامی را آزار میدهد و همچنین از انجام وظائف دیگر خود نظیر مبارزه با جنایات و جرائم باز میدارد که این به نوبه خود موجب نارضایتی بیشتر مردم از نیروی انتظامی میگردد. حتی احمدی مقدم فرمانده نیروی انتظامی در مصاحبه اخیر خود به برخی از این فشارها اذعان کرده است.
به نظر میرسد تاکتیک جدید اصلاح طلبان فراخوان و آمادگی برای تظاهرات پراکنده (و به قول دکتر سازگارا، از حامیان جنبش سبز "تظاهرات برق آسا") در مناسبتهای مختلف باشد. اگر نیروهای امنیتی آماده باش گسترده داشته باشند، "سبزها" در مراکز اصلی (نظیر میدانهای هفت تیر و انقلاب تهران) جمع نشده و به تجمعات پراکنده و الله اکبرهای شبانه بسنده میکنند ولی موجب فرسایش و خستگی نیروی انتظامی میگردند. اما اگر نیروی انتظامی و بسیج آمادگی لازم را نشان ندهند، سبزها تجمع کرده و ادامه حیات و اعتراض خود را به ایرانیان و جهانیان اعلام میکنند. به هر حال استراژی "پتک آهنین" و استفاده گسترده از نیروهای انتظامی در سرکوب معترضین همواره فشار شدیدی بر نیروهای نظامی وارد میکند و در صورتیکه معترضین از خواسته های خود کوتاه نیایند و تعداد، انرژی و وقت خالی شان نیز زیاد باشد (که با توجه به آمار بالای بیکاری در ایران هست) نظامی گرایی منجر به فرسایش نیروی سرکوبگر میگردد همانگونه که آمریکایی ها در عراق و افغانستان تجربه کردند.
