۵۰ سال با محمدرضا شجریان
استاد محمد رضا شجریان قریب ۵۰ سال هست که در عرصه موسیقی ایران قدم به صحنه گذاشته است. وی تا کنون آثار بسیار با ارزشی از خود خلق کرده و به جای گذاشته که نتیجهٔ آن جایگاه امروزی او در بین رجال موسیقی، هنرمندان و مردم ست. شاید خیلی از ما ایرانیان ندانیم که محمد رضا شجریان تنها هنرمند ایرانیست که یونسکو تا کنون ۳ بار از او به خاطر آثار به جای ماندنیش تقدیر کرده، از مهمترین آنها می‌توان جایزهٔ پیکاسو ۱۹۹۹ و مدال موتزارت ۲۰۰۶ را نام برد.
استاد محمد رضا شجریان تمامی کنسرت‌های ایران خود را که قرار بود در تابستان امسال انجام شوند لغو کرد، ولی کنسرت‌های اروپا برقرار میباشد و در سپتامبر ۲۰۰۹ برنامه‌ای جدید را در اروپا به روی صحنه میبرد. شجریان بعد از سالها این بار با گروه بزرگی به اروپا سفر می‌کند. این گروه شهناز نام دارد، که متشکل از ۱۵ نوازنده میباشد. اغلب این نوازندگن جوان اما در کار خود استاد و از بهترین‌های موسیقی ما در حال حاضر هستند. وجود سازهای مختلف و متنوع رنگ و صدایی خاص به این گروه داده که آن را متفاوت و جالب توجه کرده.
آهنگ‌ها از محمد رضا شجریان و مجید درخشانی هستند که در یک قسمت در دستگاه شور و در قسمتی دیگر در دستگاه همایون ساخته و پرداخته شده اند. تنظیم قطعات و سرپرستی این گروه را مجید درخشانی بر عهده دارد که به عنوان یکی از نوازندگان صاحب نام تار و سه تار معرف حضور خیلی از علاقمندان و دوستان میباشد. درخشانی همچنین یکی از اهنگسازان مطرح ایران ست، که تا کنون آثار زیادی را خلق کرده: من طربم، در خیال، بچه‌ها بهار، گمگشته، نیریز ... جا دارد که در اینجا اشاره‌ای به علت انتخاب نام شهناز برای این گروه را بکنیم. نام شهناز به یاد استاد جلیل شهناز انتخاب شده که استاد شجریان خود یکی از طرفداران و دوستدارن ساز و پنجهٔ استاد جلیل شهناز است. شجریان این گروه را به یاد و افتخار او و به پاس زحماتش برای موسیقی ایران، شهناز نامیده است. در ضمن شهناز نام یکی از گوشه‌های دستگاه شور نیز میباشد.
جلیل شهناز یکی از نوازندگان استثنایی تار است که صاحب سبکی خاص میباشد و علاوه بر تکنیک بالای نوازندگی، احساس و گرمی خاصی در پنجهٔ اوست که در نادر نوازنده‌ای دیده میشود. از جلیل شهناز در طول بیش از ۷۰ سال سابقهٔ کار، آثار با ارزشی باقی مانده است.
سازهای جدید
و اما گفتنی در مورد استاد شجریان زیاد است و یکی از آنها فن و هنر ساز سازی اوست. وی پس از سالها تحقیقات فراوان اخیرا چند ساز جدید ابداع کرده. این ساز‌ها در عین حال که ماهیت ایرانی دارند ولیکن وسعت صدا دهی جدید و جالبی دارند. یکی از این ساز‌ها ساز صراحی است. این ساز بم و آرشه ایست که از خانواده کمانچه و قیچک میباشد. اولین نمونهٔ آن اندازهٔ آلتوان است و سیم آلتو بر آن میافتد. این ساز پوستی است و صدای شبیه به سازهای خراسان را دارد. نوازندگان سازهای کمانچه، قیچک، ویولون،ویلنسل و کنتراباس به راحتی میتوانند آدا را بنوازند.
نوشته شده توسط فرزین دارابی فر
