مظلومیت "پلنگ برفی" خراسان که پرچم ایران را با کمترین امکانات در بلندترین قلل جهان میکاشت: آخرین مصاحبه قبل از ناپدید شدن وی
مهدی عمیدی (کوهنورد ایرانی که ماه گذشته در قلل مون بلان فرانسه مفقود شد) کوهنورد خراسانی و تنها ایرانی فاتح قله اورست بدون اکسیژن بود. او به واسطه استقامت کم نظیرش در فتح قلل بلند و برفی لقب "پلنگ برفی" را از فدراسیون کوهنوردی روسیه گرفته بود. عمیدی پرچم ایران را یک تنه و با کمترین امکانات بر فراز برخی از بلندترین قلل جهان نصب کرده بود اما متاسفانه هیچ کدام از صعودهایش در فدراسیون ایران به ثبت نرسید.
عمیدی "بله قربان" گو و موافق کنترل "دولتی" کوهنوردی نبود. او همچنین با کشیدن دیوار حائل بین کوهنوردان زن و مرد مخالف بود (مصاحبه سوم در زیر). او مروج زندگی و روحیه سالم ورزشی و به تنهایی الگوی هزاران کوهنورد و دهها کلوب کوهنوردی در ایران بود که در عمل (و نه حرف) قویترین نقطه مقابل روند اعتیاد به مواد مخدّر، مشروبات و سیگار در ایران میباشند. او مانند کوهنوردان موفق دیگر ایرانی صبور بود و پوست کلفت، اما در مصاحبه های آخرش درد دل کرده و از کم لطفی مسئولین و فدراسیون و صدا و سیما گلایه کرده بود و حتی در قسمتی از مصاحبه گفته بود: "به نظرم فدراسیون کوهنوردی به دنبال انعکاس خبر مرگ مهدی عمیدی است... من از فدراسیون کوهنوردی خواهش دارم در صورت هر گونه حادثه ای، فدراسیون کوهنوردی از انعکاس خبرمن در سایت رسمی اش اجتناب نماید".
گوشهٔهایی از ۳ مصاحبه آخر مصاحبه مرحوم عمیدی "پلنگ برفی" دلیر ایرانی را در زیر میخوانید. اولین مراسم نکوداشت این قهرمان ملی ۲۳ آذرماه برگزار خواهد شد (لینک خبر).
گوشهٔهایی از مصاحبه با ایسنا (لینک کلّ مصاحبه):
"قله سرسخت "دائولوگیری" در کشور نپال به عنوان هفتمین کوه دنیا، مقصد من برای فتح بود که .. به همراه دو ایرانی دیگر، هفت ایتالیایی، دو آمریکایی و چهار نفر از جمهوری چک آغاز شد و ۵۸ روز به طول کشید، در حالی که فکر میکردیم خیلی سریعتر میتوانیم این قله را فتح کنیم... ۳۶ ساعت در نزدیکی قله "دائولوگیری" در حالی که GPS ارتفاع ۷۸۲۴ متری را نشان میداد به تنهایی در وضعیت سختی به سر میبردم .. به دلیل بدی آب و هوا امکان صعود وجود نداشت و در این ۳۶ ساعت باید تلاش میکردم تا با ضربه زدنهای مکرر به سنگها مانع یخزدگی دست و پای خود شوم و بالاخره با چندین ساعت تلاش توانستم این قله سرسخت را فتح کنم... این صعود را به یاد "گروه کوهنوردی افق" که جمعی از کوهنوردان معلول هستند، انجام دادم زیرا شعار بچههای این گروه تلاش برای حرکت و حرکت برای زندگی است که من حتی از نزدیک شاهد تلاش آنها بودم که چطور با معلولیت و محدودیتهای زیاد، با تمام وجود و علاقه در این مسیر سخت حرکت میکنند و حتی توانستند قله دماوند را نیز فتح کردند.
این هزینه کاملا به صورت شخصی پرداخت شد و بیشترین هزینه آن مربوط به بیمه و پرواز شد، متاسفانه در این رشته نیز مانند ورزشهای دیگر به جز فوتبال حامیان به دلیل دیده نشدن، کمتر قدم میگذارند .. توانستم قله اورست را بدون اکسیژن فتح کنم و در ایران نیز به عنوان تنها کوهنورد ایرانی هستم که موفق به انجام این کار شدم و این در حالی است که در کل جهان ۶۰ نفر موفق به انجام این کار شدهاند و از بین آنها ۲۰ نفر فوت کرده و ۲۰ نفر دیگر به دلیل سرمازدگی چشمها و دست و پای خود را از دست دادهاند. ..
در سال گذشته صعود منحصر به فرد و انفرادی به قله ۷۴۳۹ متری "پودا" داشتم که به دعوت فدراسیون روسیه صورت گرفته و آنها از من دعوت کردند. اینجاست که میتوان اختلاف یک فدراسیون کوهنوردی موفق با دید باز و یک فدراسیون کوهنوردی مانند ایران را دید که حتی حاضر نشدند صعود به اورست و پودا را در سایت فدراسیون خود بیاورند... متاسفانه هیچ کدام از صعودهای من مانند اورست نیز در ایران به ثبت نرسیده و این برمیگردد به قانون شورای برون مرزی که طبق آن باید هفت ماه پیش از صعود اقدام کرد و کارهای لازم مانند داشتن یک پزشک در صعود و چندین مورد دیگر را هماهنگ کنیم. چندی پیش نیز پروانه کاظمی به عنوان اولین خانم ایرانی توانست برای اولین بار به دو قله ۸۰۰۰ متری صعود کند، او "اورست" و "لوتسه" را البته با اکسیژن فتح کرد اما صعودهای وی نیز ثبت نشد (لینک خبر ویژه در سایت).
بیشترین بحث ما ورزشکاران در فتح قلهها، بحث مالی و ریالی است که اگر حل شود خیلی از مشکلات برطرف میشود؛ متاسفانه بیمه این ورزش بسیار بالاست و از آنجایی که ریسک بالایی نیز دارد اغلب بیمهها راغب به همکاری نیستند به طوری که امسال برای این صعود اخیر دو میلیون تومان فقط صرف بیمه کردم...
یکی دیگر از نامهربانیها، بیتوجهی صدا و سیما ایران به فیلمهای گرفته شده توسط کوهنوردان است .. شاهد این هستیم که صدا و سیما فیلمهای خارجی صعود به اورست را خریداری و پخش میکند در حالی که فیلمهای خود کوهنوردان ایرانی شاید خیلی با کیفیتتر از آنها باشد ولی از خریداری این فیلمها خودداری می کنند به طوری که من حدود ۱۸ ساعت فیلم از اورست تهیه کردهام که حدود سه ساعت آن بالای ۷۰۰۰ متر و یک ساعت بالای ۸۰۰۰ متر بوده است که کمسابقه است در حالی که تنها بودهام و دوربین نیز یخ زده بود... متاسفانه تلویزیون ایران مبلغ بسیار پایینی را پیشنهاد میدهد به همین دلیل مجبور هستیم فیلمهای خود را به شبکههای خارجی با مبالغ پیشنهادی بسیار بالاتر بفروشیم در حالی که فکر میکنیم ابتدا شبکه استانی خودمان باید راغبتر برای خرید باشد و پس از آن شبکههای چهار و مستند برای خرید اقدام کنند... عمیدی اشاره کرد: در صعود اخیر، یک کوهنورد ژاپنی که چهاردهمین صعود خود به قلل ۸۰۰۰ متر را تجربه میکرد، یک شبکه تلویزیونی از ژاپن او را تا ارتفاع ۸۰۰۰ متر همراهی کرده و با هزینه بسیار بالا از وی و صعودش فیلم گرفتند.
... مهدی عمیدی در پایاین این مصاحبه کارتی به خبرنگار ایسنا هدیه داد که روی آن نوشته بود: "پیروزمندان، فاتحان لحظههایند و شکوه زندگی را در کام فرصتها میجویند بسان همه دیگر آدمیان آری از شکست میترسند، اما عنان خویش به وحشت نمیسپارند. فاتحان واژه صبر را میشناسند آنها میدانند که ارزش هر چیز به عمری است که در آن صرف میکنی."
قسمت هایی از مصاحبه مهدی عمیدی با وبلاگ کوهنورد آنلاین:
"آیا فدراسیون کوهنوردی از تلاش ها و صعودهای شما حمایت می کند؟
مهدی: من بعد از صعود قله ی ماناسلو خدمت آقای شعاعی رسیدم و به ایشان گفتم که این صعود انجام شده و می تواند در قالب صعودهای ملی قرار بگیرد. ایشان در این رابطه قول هایی را دادند ولی متاسفانه هیچ کاری انجام نشد. بعد از آن بنده برای انجام دو یا ۳ برنامه به فدراسیون نامه زدم که آنها گفتند که شما باید حتما در تیم تان پزشک داشته باشید و صعود تک نفره امکان پذیر نیست. من از برنامه ی اورست که برگشتم، به فدراسیون نامه زدم که قصد صعود به قله ی پوبدا،چوآئو و شیشاپانگما را دارم. اما در پاسخ نامه ام متاسفانه گفتند که شما باید ۷ ماه قبل به ما نامه می زدید. از طرف دیگر دوستان دیگر کوهنورد مشمول این قانون قرار نگرفتند و برنامه های خود را اجرا کردند. بنده با توجه به صعودهای ۸۰۰۰ متری ام هنوز بیمه نیستم و حداقل امکاناتی که یک ورزشکار باید داشته باشد را ندارم.
به نظرم فدراسیون کوهنوردی به دنبال انعکاس خبر مرگ مهدی عمیدی است .. من از فدراسیون کوهنوردی خواهش دارم در صورت هر گونه حادثه ای، فدراسیون کوهنوردی از انعکاس خبرمن در سایت رسمی اش اجتناب نماید.. با لیلا اسفندیاری نیز به همین گونه رفتار کردند، صعود نانگاپاربات او را قبول نکردند و خبر صعودش را هم در سایت فدراسیون قرار ندادند. بعد از مرگ لیلا اسفندیاری برایش گل بردند و خبر حادثه و کشته شدن اش را در سایت خود قرار دادند. فعالیتی که من سال گذشته بدون اکسیژن بر روی قله ی اورست انجام دادم، می توانست رکوردی برای ایران باشد.دوستان کوهنوردی که امسال به قله اورست رفته اند که جا دارد از کار زیبای خانم کاظمی در اینجا تقدیر کنم، می دانند که صعود قله اورست، بدون اکسیژن یعنی چه؟
-آقای عمیدی ما یک سوال را در سایت کوه نیوز مطرح کردیم. از کاربران پرسیده ایم که کدام مورد نقش پر رنگ تری در حوادث کوهنوردی دارد چند تا مورد را نام برده ایم، نظر شما چیست؟
مهدی: به نظرم باید گزینه ای داشته باشیم با عنوان همه ی موارد - آمادگی جسمانی در این گونه صعودها بسیار مهم است. نبودن آموزش و تکنیک نیز مورد مهمی است. برای مثال برای صعود از کمپ ۳ به سمت قله دائولاگیری، طناب ثابتی وجود ندارد با وجود شیب های تند یخی و برفی و برف کوبی سنگینی که در این مسیر است حتما باید تکنیک صعود را داشت. به دلیل مشکلات مالی متاسفانه بعضی اوقات صعود به هر قیمتی انجام می شود اما به واقع به نظر من ارزشی ندارد که برای صعود قله جان خود را از دست داد. ولی بعضی اوقات اگر ریسک نکنید به اون موفقیت نخواهید رسید.
-آقای عمیدی شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ی کوهنوردی تان چیست؟
مهدی: شیرین ترین خاطره در واقع رفتن به بلندی ها و سالم برگشتن است. صعود قله اورست که بدون اکسیژن انجام شد و اینکه صحیح وسالم به پایین برگشتم بسیار برایم شیرین بود. در مورد تلخ ترین ها خاطره، خدا رو شکر چون حادثه ی ناگواری در این برنامه ها نداشته ام و همچنین برای همنوردانم نیز حادثه پیش نیامده، چیزی به عنوان تلخ ترین خاطره وجود ندارد. برای من موقعی که در ارتفاعات می توانم به همنوردی کمک کنم و کسی را از مرگ نجات دهم بسیار شیرین است .. خاطره تلخ: امسال در کمپ اصلی دائولاگیری پرچم ایران را دیدیم که زیر پای شرپاها و کوهنوردان خارجی لگدمال می شد که فدراسیون کوهنوردی ۲ سال پیش آن را نصب کرده بود.
-آقای عمیدی هدف کلی شما در ادامه برنامه های کوهنوردیتان چیست؟ آیا به فکر ۱۴ قله هستید؟
مهدی: الان نه ولی شاید تا یکسال گذشته به فکر ۷ قله ۷ قاره بودم، چون من اورست، کلیمانجارو و البروس را صعود کردم و به دنبال صعود بقیه ی این قله ها هستم. ولی بیشتر هدفم این است که بروم دنیا رو بگردمو با این زیبایی ها آشنا بشوم. با این شرایط مالی هم فکر نمی کنم بخواهم برای صعود ۱۴ قله تلاش کنم.
مصاحبه با پایگاه خبری بینالود نیشابور:
مهدی عمیدی که یکی از کاندیدهای انتخابات ریاست فدراسیون است در جواب سوال خبرنگار ما که از او در رابطه با دلایل حضورش در این انتخابات پرسید، گفت:
به دنبال ریاست فدراسیون کوهنوردی نبوده و نیستم. چون کوهنوردم و عاشق کوهستان ... و فکر می کنم که جایگاه من در کوهستان است. اما احساس می کنم که مدیریت فدراسیون، نیازمند کسی است که کوهنوردان را حمایت کند و معتقدم خلاء های بسیاری در حال حاضر وجود دارد.
اما یکی از دلایل حضورم در بین کاندید های انتخابات فدراسیون کوهنوردی، این است که می خواهم شخصی به نام آقای سید مرتضی موسوی در این انتخابات رای نیاورد. دلایلی را هم برای خودم دارم
فکر می کنم اگر شخص ایشان به عنوان ریاست فدراسیون بعدی انتخاب شود، متاسفانه کسی در این سمت انتخاب شده است که هیچ گونه فعالیت مثبتی در کارنامه ی کوهنوردی ایشان دیده نمی شود و به نوعی با کوه و کوهستان بیگانه است. آقای موسوی نشان داده در دورانی که در فدراسیون حضور داشته است، با هر گونه کار نو در کوهنوردی مخالفت کرده، ایشان در موضوع شکایت فدراسیون علیه پیشکسوت کوهنوردی کشورمان جناب آقای بابازاده نقش اول و مصرانه ای را داشته است. فکر می کنم اگر ایشان انتخاب شود باید منتظر کشیدن یک دیوار حائل بین کوهنوردان زن و مرد بود.
اخبار مرتبط:
- مگر دردنیای قراردادهای میلیاردی فوتبال کوهنوردی هم مهم است؟
- بیوگرافی مهدی عمیدی
- پلنگ برفی ایران در کوهستان آرام گرفت
- پروانه کاظمی بانوی ایرانی موفق به فتح قله اورست شد
- جستجو برای کوهنورد ایرانی مفقودشده در «مون بلان» فرانسه: گزارش پلیس فرانسه
- شیرین شبستری: بانوی ایرانی عازم دماوند برای اهداف خیریه