ابتکار جوان ایرانی در روایت بحران دارو در ایران مقابل مقر سازمان ملل
ساناز سهرابی، هنرمند ۲۴ سالۀ مقیم شیکاگو و دانشجوی فوق لیسانس هنرهای تجسمی ، روز سه‌شنبه نوزدهم دسامبر، یک اجرای هنری را با نام "تحریم ها: جنگِ خاموش" مقابل مقر سازمان ملل متحد در نیویورک برپا کرد تا شاید بتواند درباره بحران دارو در ایران اطلاع رسانی کند. او در این اجرای ۶ ساعته از ۲۶ هزار کپسول استفاده کرد که با روایتهای بیماران ایرانی و مشکلاتی که در پی کمبود یا افزایش قیمت دارو برایشان بوجود آمده، پر شده بود. این تعداد کپسول نمادی از تعداد بیماران مبتلا به بیماریهای خاص در ایران بود که این روزها تهیه دارو برایشان بسیار مشکل شده است. او ضمن قرار دادن این کپسول‌ها روی زمین، آنها را میان عابران و نیز افرادی که از دربِ سازمان ملل بیرون می‌آمدند پخش می کرد.
به گزارش ادوارنیوز این روایت‌ها را ساناز سهرابی با همکاری « پروژه زندگی تحریمی » جمع آوری کرد و با کمک گروه ضد جنگ، تحریم و سرکوب «هوار» اجرا شد. خود این هنرمند بر این باور است که تأثیر چنین اجرایی می‌تواند بیشتر از یک تظاهرات گسترده باشد، چرا که مردم با مردم سخن می‌گویند.
او اجرای خود را به منوچهر اسماعیلی، پسر پانزده سالۀ اهل دزفول، که درآبان ماه به خاطر عدم دسترسی به داروی هموفیلی جان خود را از دست داد تقدیم کرده است. تحریم‌های اقتصادیِ غرب و مدیریت ناکارآمدِ دولتِ ایران، مانع دسترسی خانواده‌ی منوچهر به داروهای حیاتی او شده بود. منوچهر اما تنها قربانی وضعیت موجود نیست. ۲۶۰۰۰ نفر داخل ایران از بیماریهای مرتبط با انعقاد خون، تالاسمی و هموفیلی رنج می‌برند سلامتِ بیماران بیشتری نیز به خاطر بالا رفتن قیمت دارو و یا عدم دسترسی به داروهای خاص به مخاطره افتاده‌ست. تحریم‌ها، با آثار مستقیم و غیرمستقیم‌شان، جنگ‌های مدرنِ خاموشی هستند که آثارِ فاجعه باری بر زندگی مردم ایران از جمله بر دسترسی بیماران به دارو دارند. صحنه‌ی نبرد، جانِ انسان‌هاست؛ مخصوصا" جانِ کودکان، زنان، بیماران خاص، و سالمندان. اِعمالِ تحریم‌های بی‌سابقه، بدون در نظر گرفتن راه‌حلی برای کاهشِ رنجِ بیماران، تنها با حمله به یک بیمارستان در زمان جنگ قابل مقایسه است.
هدف ساناز از این کار ایجاد حساسیت در افکار عمومی نسبت به تأثیر منفی تحریم ها روی سلامت مردم ایران بود. وی می‌گوید: " تصمیم گرفتم که صدای مردم را منعکس کنم و در واقع آن قطعه گم شده پازل تحریم که زندگی آدم‌هاست را وارد داستان تحریم‌ها بکنم. از همین رو تصمیم گرفتم یک پرفورمنس مشارکتی را انجام بدهم که مردمی که زندگیشان به طور مستقیم با این موضوع درگیر است به نحوی ماتریال کار را دراختیار ما بگذارند. آنها داستان‌شان را روایت کنند و این داستان‌ها این کار را شکل بدهد."
