از جام جهانی چه آموختیم؟
قبلاً در باره نقش ورزش در اتحاد ملی آفریقای جنوبی نوشتیم و خبری هم درج کردیم. امروز هم چند آموخته از این جام جهانی که با زندگی ما ایرانی ها هم کم ارتباط نیستند:
- بازی خوب و افتخار آفرینی با امکانات کم هم ممکن است اما غیرت میخواهد و پشتکار و روحیه همکاری. نمونه اش غنا
- پول، زور، گلایه، دوپینگ (مواد محرک)، غرور کاذب ملی و حتی برد در یک بازی برای یک تیم احترام جهانی نمی آورد. احترام را باید با لیاقت کسب کرد. نمونه اش: تیمهایی مانند غنا، ژاپن و آلمان که علیرغم باختشان احترام و احسنت همگان را موجب شدند.
- مخلفات و تجملات درخواستی تیم آرژانتین (مارادونا) نتوانست برای آن تیم مقامی بهتر از تیم غنا (که کم توقع ترین تیم بود) کسب کند.
- مرزبندی های نژادی و دینی در دنیا کم رنگ شده اند. لیاقت مهم است و کیفیت همبازی بودن با هم تیمها. نمونه هایش: در تیمهای اروپایی سیاه پوست داشتیم و در تیمهای آفریقایی سفید پوست! در بعضی از تیمها مسلمان و مسیحی به خوبی در کنار هم بازی میکردند. در تیم هلند اسپانیایی الاصل داشتیم که در مقابل تیم مادرزادی اش (اسپانیا) بازی کرد، و ....
- باید به قواعد بازی تن در داد و در عرصه جهانی به حکم داور بین المللی باید احترام گذاشت حتی اگر اشتباه کند.
- در انتهای بازی بازندگان میدانند علیرغم وجود مقام و رتبه و جایزه، اصل مسابقه یک "بازی" رقابتی بود برای نشان دادن توانایی شان و لیاقتشان. باید شکست را قبول کرد و دانست "بازی" ها ادامه خواهند داشت، گاه با ما و گاه بدون ما. باید یاد گرفت که اصل لذت در پشتکار، تمرین، دویدن، کار گروهی و رفاقت و هم هدفی با سایر انسانها، و در نهایت رقابتی نفس گیر و سالم (انسانی، و با رعایت اصول و قواعد و بدون جرزنی) میباشد.
دروغهای حسین رضازاده رئیس فدراسیون وزنه برداری
لیست بلند درخواستهای مارادونا: ۱۴ نوع سالاد در روز، توالت الکتریکی با گرم کننده نشیمن و ...
© تمام حقوق برای سایت کدوم محفوظ است.