خطرات جدی مرتبط با داروهای کنترل قند خون، اشتها و اضافه وزن
اوزمپیک و متفورمین از جمله داروهایی هستند که به طور گسترده برای کنترل قند خون و اشتها (افزایش وزن) تجویز می‌شوند. متاسفانه منابع فارسی خوبی برای توضیح خطرات جدی این داروها موجود نمیباشند و بسیاری از پزشکان و شرکتهای داروسازی نیز این خطرات جدی را به بیماران خوب توضیح نمیدهند و اینکه بسیاری از افراد مشکل اصلی قند یا فشار خونشان تغذیه نامناسب و یا عدم کنترل اشتها و شکمشان در مواقع فشارهای روحی یا اضطراب میباشد. این مقاله توضیح علمی سیستم کنترل اشتهای بدن است. حتی اگر با زبان علمی رابطه خوبی ندارد سعی کنید حتما این مقاله را بخوانید چون اکثر آن به زبان ساده است و میتوند زندگی شما را تغییر دهد.
اگرچه مکانیسم‌های دقیق عملکرد آنها هنوز در حال بررسی است و به نظر می‌رسد تا حدودی متفاوت هستند، اما به نظر می‌رسد هر دو دارو با تحریک آزادسازی Glucagon-like Peptide پپتید شبه گلوکاگون ۱ (GLP-۱) متابولیسم گلوکز (قند خون) را تغییر می‌دهند. GLP-۱ چیست؟ پپتید شبه گلوکاگون (GLP-۱) هورمونی است که ترشح انسولین را تحریک کرده و اشتهای ما را مهار میکند. بنابراین با افزایش ترشح این هورمون شبه انسولین، این داروها اساساً مغز را که برای دستور ترشح انسولین بیشتر مقاومت میکند (چون بدن به حد کافی چربی و قند ذخیره دارد و نیازی به جذب بیشتر قند ندارد) فریب می‌دهند. اما انسولین چیست و چرا بدن/مغز ما به انسولین مقاوم می‌شود؟
تصویر تغییر شکل وحشتناک خواننده معروف آمریکایی از مقاله خطرات اوزمپیک
انسولین سطح قند خون را به مغز گزارش می‌دهد و یکی از سه سیگنال (پیام آور) اصلی بیوشیمیایی است (علاوه بر هورمونهای گرلین و لپتین) یا هورمون‌هایی که به عنوان سیگنال‌های مدیریت انرژی (متابولیک) و پیام‌رسان‌های کنترل اشتها بین بدن و مغز عمل می‌کنند. مغز، به عنوان تنظیم‌کننده اصلی انرژی ما، تمام این سیگنال‌ها و همچنین سایر نیازهای متابولیک بدن و کمبود انرژی را در نظر می‌گیرد و به بدن دستور می‌دهد که غذا بخورد یا در برابر غذا مقاومت کند/نادیده بگیرد. دلیلی که افراد با وجود داشتن گلوکز کافی در خون خود به خوردن ادامه می‌دهند، این است که یک مغز بیش از حد استرس‌زا و دچار فشار روحی یا کاری یا بیش از حد مضطرب، حلقه بازخورد گرسنگی/اشتها را نادیده می‌گیرد و تصمیم می‌گیرد انرژی از دست رفته در مواقع استرس، به ویژه با غذاهای پرقند، چرب (مانند بستنی) و نمک (چیپس یا سیب‌زمینی سرخ‌کرده) را جبران کند. مغز به عنوان پرانرژی‌ترین عضو بدن ما، در طول گرسنگی «ساختگی»، هوس چربی و قند به عنوان غذاهای پرانرژی میکند. غذای شور نیز مورد توجه است زیرا باعث فشار خون بالا و جریان خون به مغز در مواقع استرس می‌شود. با گذشت زمان، مقاومت مغز در برابر سیگنالینگ انسولین توسط بدن، منجر به "مقاومت به انسولین" می‌شود که به آن دیابت نوع دو نیز می‌گویند.
بدن ما با آزاد کردن هورمون گلوکاگون، عمل انسولین (آنابولیک به معنای کمک به ساخت بافت یا ایجاد انرژی با حذف گلوکز از خون است) را متعادل میکند، به این معنی که گلوکاگون تجزیه چربی، گلیکوژن، و حتی برخی از استخوان‌ها و عضلات را برای آزاد کردن گلوکز بیشتر در خون تحریک میکند. پپتید شبه گلوکاگون (GLP-۱)، که توسط متفورمین و اوزمپیک تحریک می‌شود، پروتئینی است که این تعادل را به نفع انسولین و علیه گلوکاگون تغییر می‌دهد. به عبارت دیگر، هر دوی این داروها سعی می‌کنند مغز مقاوم به انسولین را فریب دهند تا انسولین بیشتری آزاد کند.
مشکلات و خطرات جدی
در دراز مدت فریب دادن سیستم کنترل اشتهای مغز اکثرا عاقبت خوبی ندارد! از دست دادن استخوان و عضله گزارش شده در ارتباط با مصرف اوزمپیک شاید به این دلیل رخ می‌دهد که با گذشت زمان، مغز متوجه افزایش مصنوعی GLP-۱ و نسبت انسولین به گلوکاگون می‌شود، بنابراین در برابر GLP-۱ (و همچنین انسولین) مقاوم می‌شود، گلوکاگون بیشتری ترشح میکند و برای جبران قند خون استخوان‌ها و عضلات را تجزیه میکند. این امر می‌تواند با عدم تعادل در میکروبیوم روده و چربی احشایی بیش از حد تشدید شود.
با مصرف متفورمین، عوارض جانبی گوارشی شایع است و در ۷۵٪ از افرادی که این دارو را مصرف می‌کنند، رخ می‌دهد . اقدامات فیزیولوژیکی متفورمین از طریق حساس‌سازی به انسولین، خسارت به فسفوریلاسیون اکسیداتیو در میتوکندری و افزایش جذب گلوکز از خون به روده، منجر به افزایش تولید لاکتات و چندین خطر جدی ، از جمله علائم گوارشی (تهوع، استفراغ و اسهال)، احتمال ایجاد خون اسیدی یا اسیدوز لاکتیک Lactic Acidosis می‌شود که می‌تواند شدید باشد و منجر به حالت شوک، اختلال در انقباض ماهیچه قلب، کاهش انرژی بدن در موقع تحرک و اختلال عملکرد متعاقب چند اندام شود. بیماران اغلب با علائم و نشانه‌های مبهم مراجعه می‌کنند. آنها ممکن است در ابتدا از عوارض جانبی گوارشی مانند تهوع، استفراغ، درد شکم و یا اسهال شکایت کنند که معمولاً با مصرف متفورمین و سمومیت آن مشاهده می‌شود. بیمار همچنین ممکن است در شرایط اسیدوز از تنگی نفس (مشکلات خواب)، سرگیجه، سبکی سر، خستگی یا کسالت عمومی شکایت کند. شاید خیلی از شرکتهای داروسازی و دکترها به مریضان خود نگفته باشند که نوع قبلی (سلف ) متفورمین، فنفورمین، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش پس از کشف ارتباط آن با اسیدوز لاکتیک و اسیدی کردن خون و سالها لطمه به هزاران انسان از بازار خارج شد.
تقریباً ۹۰٪ متفورمین جذب‌شده بدون تغییر دفع می‌شود که نشان‌دهنده‌ی متابولیسم ناچیز یا عدم متابولیسم دارو است. از آنجایی که بیشتر دارو از طریق کلیه دفع می‌شود، نارسایی حاد یا مزمن کلیه می‌تواند در تجمع و سمیت نقش داشته باشد.
لینک مقاله اصلی
مرتبط با سلامت:
- اگر دنبال حقیقت هستید انصافا این نمودار و ویدئوها را ببینید و خود قضاوت کنید!
- پس از بوتاکس چه اتفاقی در بدن می افتد؟ تغییر چهرهای عجیب هنرپیشگان ایرانی و آمریکایی
- عوارض خطرناک استفاده داروهای شیمیایی
- آیا تزریق بوتاکس خطرناک است؟ چه کسانی به هیچ عنوان نباید بوتاکس بزنند؟
- بهترین دمنوش‌های گیاهی برای پاکسازی ریه
- کنترل فشار خون با بازگشت به غذای سنتی ایرانی؟
- چرا این خانم دکتر ایرانی آمریکایی چشم به انتظار رای دیوان عالی آمریکا است ؟
- رکورد شکنی ایرانیان از تهران تا لس آنجلس: خطرات ژل، بوتاکس و گوش الاغی
- باز هم اخبار بد برای شرکتهای داروسازی: از قرصهای ضدافسردگی تا واکسن کووید
- بدون تعارف: سحر قریشی از اعتیاد خود میگوید و امین فردین از خانه وحشت تتلو
- لیست غذاهایی که سلامت کیسه صفرا را تهدید می‌کنند
- سیگار بی خطر وجود ندارد: بلای عجیبی که سیگار الکترونیک سر شما می‌آورد!
- ویدئوی خلاصه جالب کتاب در حال پیاده روی در رشت
- با توجه به مزاجتان از گیاهان و سبزیجات دارویی آگاه شوید
- با دوری از این خوراکی‌ها روند پیری و وابستگی به داروهای شیمیایی را به تعویق بیندازید
» این خلاصه فارسی نسخه کوتاه شده ایست از نوشتار کامل به زبان انگلیسی. در صورت تمایل به دریافت ترجمه کامل با ما تماس بگیرید.
